هر چه دارند در راه خدا می دهند تا شاید بتوانند کمی شبیه مولایشان ابا عبدالله الحسین علیه السلام شوند. او که هر آن چه داشت در راه خدا و برای احیای سنت جدش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فدا کرد.
 
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین
Peace be upon Imam Husayn

 Offering free water and food to pilgrims on the way to Karbala in Arbaeen 2016

Arbaeen 2016 walking to Karbala

 Offering free food to pilgrims on the way to Karbala in Arbaeen 2016

Arbaeen 2016

Arbaeen 2016

Shia Muslim Girls in Hijab and veil in arbaeen 2016 

Arbaeen 2016

 Flag of Bahrain on the way to Karbala at Arbaeen 2016 walk

Arbaeen 2016 - Flag of Iran on the way to Karbala

A man with three children walking toward Karbala

پدری با سه فرزندش در راه کربلا

Free WiFi for pilgrims on the way to Karbala

وای فای مجانی برای زائران در راه کربلا

Arbaeen 2016

toward the holy shrine of Imam Husayn at Karbala

Cooking free meal for pilgrims for the God's sake and for the love of Imam Husayn at Karbala

تهیه غذا در کربلا

 

+ بعید می دانم هرگز بتوانم مثل مردم عراق، حتی غذای نذری توزیع کنم چه برسد به این که زائری را با لباس های خاکی و کثیف به خانه ببرم و با هرچه دارم از او پذیرایی کنم. برای مردم عراق هیچ فرقی نمی کند که زائر کربلا پیاده است یا سوار بر ماشین؛ بار چندمی است که در صف می آید و غذا می گیرد؛ چندتا خرما یا آب یا ظرف غذا یا دستمال کاغذی بر می دارد. مردم عراق حتی سرشان را بلند نمی کنند که ببنید تو چند عدد از هر چیزی که او به تو تعارف می کند، بر می داری. آن ها با اصرار  از تو می خواهند که از آن چه دارند بخوری و یا استفاده کنی. حتی برای زائرین ایرانی، چای ایرانی را در لیوان های یکبار مصرف آماده می کنند. برای همان ها که نمی دانند چای عراقی در لیوان های ده بار مصرف مزه ی بیشتری دارد.  رفتار مردم عراق با ما ایرانی ها مرا یاد رفتار خودمان با زائران عراقی مشهد الرضا و کریمه اهل بیت (سلام الله) می اندازد! 

آن ها که تنها یک بار به پیاده روی اربعین رفته باشند، می فهمند آن چه می گویم و آن چه در این تصاویر می بینند، هرگز ابعاد اعتقاد مردم عراق را نشان نمی دهد. مردم عراق، خدمت به زوار را شرف خود می دانند و حتی جمله "خدمه زوار الحسین شرفنا" را در چندین جا در مسیر پیاده روی نصب کرده اند تا در حرف و عمل یکسان باشند.

ای کاش زبان عربی می دانستم و می توانستم از مهربانی و پذیرایی مردم عراق تشکر کنم اما جز  دو کلمه ی "شکرا" و "ماجورین ان شاء الله" که آن هم وقتی باید بگویم یادم می رود، چیز دیگری بلد نیستم. چه کسی گفته است که انگلیسی زبان بین المللی است وقتی در عراق کاربردی ندارد. باید تا دیر نشده برای زبان عربی اقدام کرد.